مقایسه سرعت انقباض بالا و پایین فعالیت اکسنتریک حاد آسیب‌زای عضله اکستنسور زانو بر اقتصاد دویدن و پاسخ‌های متابولیکی در دختران تمرین‌کرده

مقدمه و هدف: مکانیسم فعال‌سازی منحصربه‌فرد انقباض اکسنتریک، عضله را مستعد آسیب می‌سازد. تارهای نوع II نسبت به نوع I جهت آسیب عضلانی مستعدترند، لذا به نظر می‌رسد سرعت در استرس مکانیکی و میزان آسیب اثرگذار باشد. هدف این مطالعه، مقایسه سرعت انقباض بالا و پایین فعالیت اکسنتریک حاد آسیب‌زا عضله اکستنسور زانو بر اقتصاد دویدن و پاسخ‌های متابولیکی در دختران تمرین‌کرده بود. روش‌شناسی: 16 دختر جوان تمرین‌کرده به صورت تصادفی در دو گروه فعالیت اکسنتریک با سرعت بالا (ﾟ/s240) و پایین (ﾟ/s60) قرار گرفتند. آسیب عضلانی در دو گروه سرعت بالا و پایین به ترتیب توسط 20 و 5 ست 15 تکراری  با شدت 150 درصد حداکثر گشتاور اکستنسوری ایزومتریک در عضلات اکستنسوری زانوی پای برتر ایجاد گردید. شاخص‌های آسیب عضله قبل، یک و 48 ساعت پس از آسیب و اقتصاد دویدن و پاسخ‌های متابولیکی در شدت‌های مختلف (60، 70 و 80 درصد vVO2max)، 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از فعالیت اندازه‌گیری شدند. یافته­ها: شاخص‌های آسیب عضلانی به طور معنی‌داری در هر دو گروه تغییر یافت (05/0>p) که نشان‌دهنده ایجاد آسیب عضلانی بود. تفاوت معنی‌داری بین شاخص‌های آسیب عضلانی، اقتصاد دویدن و پاسخ‌های متابولیکی در شدت‌های مختلف دویدن بین دو گروه مشاهده نشد. بحث و نتیجه­گیری: زمانی که مدت تحت تنشن قرار گرفتن عضله اکستنسور زانوی پای برتر مشابه باشد، تفاوت 4 برابری در سرعت انقباض فعالیت اکسنتریک حاد آسیب‌زا، به اندازه کافی نمی‌باشد که بتواند تفاوتی در شاخص‌های آسیب عضلانی، اقتصاد دویدن و پاسخ‌های متابولیکی ایجاد کند.